Z pustego to i Salomon nie naleje...

Nie piszę bo... w głowie pustka.
Nie wstawiam zdjęć bo... jeszcze nie dorobiłam się cyfrówki, a zdjęcia z telefonu są ubogiej jakości.

Nic w ostatnim czasie mną nie wstrząsnęło, nic nie poruszyło, nie zachwyciło... I nic mi się nie śni... Puste te moje noce, zimne i smutne... Kiedyś było inaczej...

Kwiaty...

Trochę zaniedbałam ostatnio moje kwiaty. Paradoksalnie im więcej miałam czasu, tym mniej pożytecznych rzeczy zrobiłam w domu. Zanurzyłam się w bylejakości, przestałam się cieszyć drobnostkami, nie mogąc mieć tego czego pragnę, wolałam nie mieć nic...
Taka dziwna filozofia, wiem...
Po raz kolejny obiecuję sama sobie, że od tej pory będzie inaczej. A nuż ta jawnie złożona obietnica będzie mnie motywować bardziej, aniżeli te składane w ciszy serca.

Przycięłam mirty, oskubałam geranium, spryskałam beniaminka.
Moje skrzydłokwiaty zakwitły ponownie, więc chyba nie jest do końca tak źle.

No i się zaczęło....

Gorąca, zielona herbata... Owijam się szczelniej kocem ale na nic to.
Jestem stworzeniem typowo ciepłolubnym, dlatego też tak bardzo brakuje mi lata... szczególnie teraz, gdy za oknami mgły się snują, gdy deszcz i chłód i słońca permamentnie brak...

Nie mam obecnie na siebie pomysłu. Stwórca obdarzył mnie przeciętnymi umiejętnościami więc nie odnajduję się ani w świecie kulinarnych fantazji ani w krainie samodzielnie wykonywanych robótek ręcznych... Inne moje zainteresowania w pewnym momencie mojego życia usunęły się w cień i nie kwapią się aby powrócić. W końcu nie mam już kilkunastu lat...

Smutno mi... Tęsknię za słońcem... za latem... za sobą...